Doğancı, Manyas İlçesinin Gönen ilçesi yönünde (Batı yönünde) son köyü olup, Gönen İlçesi ile ticari ve sosyal faaliyetleri olan yerleşim yerlerinden birisidir. İdari yönden Manyas ilçesine bağlı olan köyün ulaşım alanında Manyas ilçesi kadar Gönen ilçesi köylerinden elektrik teşkilatının Gönen ilçesine bağlı olduğu tek köy durumundadır. İlçeye Süleymanlı üzerinden başlayıp Manyas merkezde biten iki ayrı hat oluşturan iki yol ulaşır. İlk hat Çakırca köyünde çatallanıp, Salur’da birleşen bir hat olup 35km. ile 2 km takribi bir uzaklıkta arz eder. İkinci hat Süleymanlı –Çakırca üzerinden gidip, Çavuş Köy’de çatallaşan ve ilçe merkezinde birleşme arz edip 25 km..ile 20 km. takribi bir uzaklık arz eder.
Gönen ilçesine ise Süleymanlı- Akça ova üzerinden giden yola ulaşabildiği gibi Gökçe pınar üzerinden giden hatla da ulaşabilir. Köy, Kuzey-Batı-Güneybatı’da Gönen ilçesi (Bayramiç- Küp çıktı- Tütüncü) ile çevrili durumdadır. Kuzeyden Bayramiç, Kuzeydoğudan Şevketiye, Doğudan Çakırca, Güneyden Süleymanlı ile çevrili olan yerleşim yeri ufak bir köy durumundadır. Bu onun tarihi ile bağdaş masada böyledir. Ormanlık alanda ve yüksekçe olan bir arazi yapısına sahip olan köy etnik yapısıyla da dikkat çeker.
Manyas’ın Gürcü ağırlıklı etnik yapıya sahip iki köyünden birisidir. Bu saf etnik yapısıyla Cumhuriyet Köyü ile özdeştir. Bu nedenle de ihtiyar ağırlıklı yaş ortalaması yüksek köylerimizdendir, diyebiliriz. Çünkü her iki köyde çalışma kökenli ve tahsil kökenli çok göç veren köylerimizdendir. Köyün ilk kurucuları şimdiki sakinleri olan Gürcü sakinleri değildir. Buranın ilk sakinleri Yörük veya Türkmen asıllı bir gruptur.

Doğancı Kurtuluş Harbi sırasında sadece çete faaliyetleri sahası olmakla tanınmaz. Kurtuluş Harbinin teorik hazırlayıcıları olan Mustafa Kemal ve arkadaşları arasında yer alan üyeleriyle de tanınır. Bu seçkin zatın Doğancılı ya da Doğancılılarla akrabalık bağı olduğu kanaatindeyiz. Bu konuda Kadir Mısırlıoğlu “Kurtuluş savaşında sarıklı mücahitler” isimli eserinde şöyle bahseder. “Erzurum kongresi kararlarının, mahalli ifadelerini milli hale sokan Sivas Kongresi kararları da muhteva itibariyle Erzurum Kongresinin aynısıdır. Bu kongre 4 Eylül 1919’da Sivas Lisesinde toplanmıştır. Kongreden evvelki hazırlık çalışmalarında en büyük yük, Sivas’ın iki sarıklı kahramanının omzunda idi. Hasbi Kadı ve Feyzullah Molla. Hasbi Kadı bu sırada vali vekili idi. Aslen Batumlu olan bu hoca efendi ihtiyarlığına rağmen belinde çifte silah taşıyor ve adeta Mustafa Kemal Paşa’nın hususi muhafızı gibi hareket ediyordu.

“Bizler 1872 yılında Artvin dolaylarında göçüp buralara geldik. Büyüklerimiz geldiğinde köy mevcut olup yedi sekiz hanelik bir oba durumundaymış. Bu yerlilerle birlikte bugünkü etnik yapıyı oluşturmuşuz.
Çoğunluğu Gürcü olan köyümüzde ilk yerliler nedeniyle Gürcü olmayan hanelerde mevcuttur. Fakat ağırlık Gürcü olup Gürcüce konuşur.”

Bu beyandan anlaşılırki; bu tarihe kadar göç olmayan ve savaşlar, iç huzursuzluklar tesiriyle nüfus bakımından çoğalmadığı gibi büyüyememiştir. Ancak 93 harbi öncesi ve sonrasındaki Müslüman halkın Osmanlı Devletine göçü sırasında 25/30 hanelik Gürcü (Acara) göçü alınca biraz büyümüş.

Doğancıyı çevre köylerden ayıran en büyük özellikleri okuma yaza bilmeleri onların etkilenişini farklı kılmıştır. İstanbul’da göreve alan memur ve aydın kadro içinde bu köy kökenlerinde yer aldığını görüyoruz. Nitekim Osmanlının son döneminde fatih zincir kuyu medresesinde otuzyıl müderrislik yaptığı söylenen Abdullah Efendi, sarayda memuriyet yaptığı belirtilen Mustafa Ruhi Efendi bu duruma örnek teşkil eden kişiler olarak zikredilebilir.

Doğancı hayvancılık ve orman ürünlerinden istifade ederek yaşayan bir köy olmasına rağmen tarımda önem kazanmıştır. Bilhassa hububat üretimi iyi durumda olmasına rağmen okuyan öğrenci göndermek Gürcü olan sakinlerin ırksal özelliği olan okumak nedeniyle okur yazar oranı yüksek bir konuma memur işçi olarak gene nüfus yolladığı farklı bir nüfusa sahiptir. Halk emekli olup tekrar buraya gelenler nedeniyle bu özellik daha artabilecek durumdadır. Kimileride daha çok dinlenme amaçlı göçler alarak nüfusu yaşlı fakat düzenli yapılarak sahip bir köy olmaya aday bir yerleşim yeridir.